4 października 2014r.

Szkolny Rajd Jesienny szlakami WPN

     W piękny sobotni ranek uczniowie wraz z nauczycielami naszej szkoły wybrali się na tradycyjny rajd szlakami Wielkopolskiego Parku Narodowego. Pogoda jak zwykle dopisała i o godzinie 9.00 rozpoczęliśmy naszą wyprawę. Cała grupa udała się ulicami Mosiny w kierunku Pożegowa – osiedla na zboczu słynnej w okolicy moreny. U jej podnóża zaproponowano uczniom pierwszą atrakcję dnia- ok. 600 metrowy podbieg na szczyt Osowej Góry (tak właściwie w okolice tego miejsca). Trasę wyznaczono na całej długości ulicy Spacerowej, odchodzącej ukośnie ku górze od ul. Pożegowskiej. Chętni do biegu pozostali na linii startu, czekając aż reszta grupy rozciągnie się wzdłuż trasy aby dopingować zawodników. Na dany znak pobiegli. Pierwszy na mecie znalazł się uczeń klasy III Technikum Logistycznego Mateusz Kwaśny, uzyskując wynik 2 minuty i 47 sekund. Ten czas będzie wyzwaniem dla przyszłorocznego zwycięzcy tego biegu i szansą na ustanowienie kolejnego rekordu trasy. Nagrody dla pierwszej trójki zostaną wręczone na spotkaniu uczniów z Dyrekcją w listopadzie.
     Po biegu, kiedy jego uczestnicy odzyskali równy oddech i otarli pot z czoła ruszyliśmy szlakiem parkowym w kierunku Kamienia Wodziczki (patrona naszej szkoły). Tam tradycyjnie wszyscy ustawili się przy głazie do pamiątkowego zdjęcia. Popas nie trwał długo i padło hasło do wymarszu w dalszą drogę. Mijając po lewej urokliwe jezioro Kociołek dotarliśmy do Rezerwatu Grabina i tam należało zaczekać na maruderów i scalić grupę. W tym miejscu niektórzy wykazywali pierwsze oznaki zmęczenia. Można było zauważyć znużone marszem twarze, jednak ogólnie dopisywały nam świetne humory a sił dodawała perspektywa zjedzenia dymiącej porcji pysznej grochówki, którą miały ugotować panie kucharki z kuchni naszego internatu. Pokonanie ostatniego odcinka trasy zajęło mniej czasu niż się spodziewaliśmy i ma mecie rajdu pierwsi uczestnicy zameldowali się 20 minut przed czasem. Grochówka nie zawiodła naszych oczekiwań i była rzeczywiście wyśmienita. Dziękujemy wam, nasze miłe panie kucharki!